قرقاول نژاد کالیج (Kalij Pheasant)

 قرقاول نژاد کالیج (Kalij Pheasant) با نام علمی (Lophura leucomelanos)، پرنده‌ای بومی کوهپایه‌های هیمالیا است و کشورهایی که درگیر مناطق جغرافیایی حوزه زیستی نژاد کالیج هستند شامل: نپال، بوتان، غرب تایلند، شمال برمه، شمال هند، جنوب بنگلادش و پاکستان می‌باشند.

 

زیستگاه طبیعی این نژاد قرقاول بیشه‌زارها، تپه‌ها و جنگل‌های متراکم می‌باشد.

قرقاول‌های کالیج زیرگونه‌های بسیاری داشته و به‌طور کلی آنها را می‌توان به دو گروه اصلی تقسیم کرد گروه اول شامل گونه‌های(leucomelanos) ،(lathami)  ،(melanotan) و (moffitti hamiltoni) می‌باشد که معمولاً در مناطق مرکزی و غربی زیست می‌کنند و دسته دوم شامل گونه‌های (lineata)  (oatesi)  (williamsi) و (crawfurd) است.

مشخصات ظاهری قرقاول نژاد کالیج

جنس نر زیرگونه‌های قرقاول کالیج که در دسته اول قرار می‌گیرند و بیشتر در مناطق غربی پراکنده هستند، به رنگ آبی تیره و سیاه براق که در ناحیه کپل با پرهای سفید ترکیب می شود، دیده می‌شوند و تاج به رنگ آبی تیره و سیاه براق است.

جنس نر زیرگونه‌های قرقاول کالیج که در دسته دوم قرار می‌گیرند و بیشتر در نواحی و مناطق شرقی زندگی می‌کنند، اغلب بدنی به رنگ سیاه براق و در نواحی دم خاکستری کمرنگ یا مایل به سفید و تاج به رنگ آبی براق و سیاه و سفید می‌باشد.

جنس ماده قرقاول‌های نژاد کالیج بیشتر به رنگ قهوه‌ای تیره به‌چشم می‌خورند.

پوست صورت بدون مو و به رنگ سرخ و قرمز می‌‎باشد.

اندازه در جنس نر در حدود ۶۳ الی ۷۴ سانتی‌متر و در جنس ماده ۵۰ الی ۶۰ سانتی‌متر است.

محل نگهداری

برای نگهداری از یک جفت قرقاول کالیج به فضایی محصور، فنس کشیده شده و مسقف با بستری پوشیده شده از موادی که عایق طبیعی هستند، مانند: کاه و کلش، خاک دستی، شن و ماسه، سبوس و… به مساحت حداقل ۱۰ مترمربع نیاز است.

نکته:

قرقاول‌های کالیج پرندگانی مقاوم می‌باشند. پیشنهاد می‌شود در نگهداری این نژاد ماده‌ها از ماده‌های دیگر و نرها از نرهای دیگر به‌صورت مجزا نگهداری گردند چراکه ممکن است بین همجنس‌ها تنش و درگیری به وجود آید.

تغذیه قرقاول کالیج

این پرندگان در طبیعت بیشتر از حشرات، دانه گیاهان و میوه‌های وحشی تغذیه می‌کنند و در اسارت نیز می‌توان با انواع دانه غلات، دان صنعتی ماکیان، کنسانتره، پلت قرقاول، سبزیجات تازه و… آنها را تغذیه کرد.

سن بلوغ

حدود ۱ سالگی

 

تاریخچه

گری سال ۱۸۲۹ میلادی.

زاد و ولد

اگر در زیستگاه طبیعی و محیط‌های باز زاد و ولد و تخمگذاری صورت گیرد و در فصول گرم سال و با شروع بهار آغاز می‌گردد اما در محیط‌های محصور و بسته با شرایط زیستی و دمایی مناسب در تمام طول سال امکان زاد و ولد وجود خواهد داشت.

تعداد تخم‌ها در طول یک سال ۱۲ الی ۲۴ عدد است و زمان درآمدن جوجه‌ها از تخم در حدود ۲۵ روز بعد از خوابیدن ماده بر روی آنها است.